7 σειρέςΗταν όλες υπέροχες

Σ' αυτή την σελίδα όλες οι 7 σειρές Α112 Abarth εξετάζονται και αναλύονται. Συνήθως αυτή η ανάλυση είναι παρούσα σε όλα τα site για το Α112. Και το βιβλίο "A112 Abarth" του εκδοτικού οίκου "Giorgio Nada Editore" γράφει μια εκτενή αναφορά για αυτές. Σ' αυτό το site όμως ελπίζουμε ότι αυτή η σελίδα θα είναι τελείως διαφορετική.

Αναθέσαμε σε φίλους από την Ελλάδα και το εξωτερικό να μας γράψουν ένα μικρό άρθρο για την σειρά που κατέχουν. Ποιος άλλωστε θα μπορούσε να είναι καταλληλότερος να γράψει για το μικρό Α112? Οι κάτοχοι των μικρών Abarth πέρναγαν πολύ δύσκολες δοκιμασίες στην προσπάθειά τους να ζήσουν με αυτά, και καθένας από αυτούς θα πρέπει να έχει χιλιάδες ιστορίες να μας διηγηθεί. Ο πατέρας μου, όταν μου αγόρασε το πρώτο μου Α112, μου είπε: ¨Δεν πρόκειται ποτέ να γίνεις πραγματικός οδηγός αν δεν σπρώξεις έστω και μια φορά το αυτοκίνητο σου σπίτι!¨ Και αυτό συνέβη πολλές φορές κατά την 13χρονη συμβίωσή μου με δύο Α112. Ό κάθε ιδιοκτήτης γνώριζε το μικρό του autobianchi σε κάθε τομέα. Μηχανικά και ηλεκτρολογικά προβλήματα αντιμετωπίζονταν, και τις περισσότερες φορές λύνονταν, επιτόπου! Μία μικρή κασετίνα με εργαλεία ήταν πάντα διαθέσιμη στο πορτ-μπαγκάζ, για παν ενδεχόμενο! Θυμάμαι τις άπειρες ώρες συζητήσεων σε διάφορες συναντήσεις για καφέ με τους φίλους μου, προσπαθώντας να λύσουμε διάφορα προβλήματα!

Έτσι λοιπόν, ελπίζουμε ότι αυτή η σελίδα θα αποκτήσει ένα πολύ πιο προσωπικό χαρακτήρα. Ο κάθε "συγγραφέας" περιγράφει τις δικές του εμπειρίες και απόψεις, και σε καμία περίπτωση δεν θα έπρεπε κάποιος να παρεξηγηθεί από το περιεχόμενο του κάθε άρθρου. Και αν, παρά την θέλησή μας, κάτι τέτοιο συμβεί, το Site είναι πρόθυμο να φιλοξενήσει οποιονδήποτε θελήσει να απαντήσει και να θέσει την δικιά του άποψη. Μάλιστα θα μας ευχαριστούσε πολύ να λαβαίναμε email από φίλους του Α112 που θα ήθελαν να μοιραστούν μαζί μας τις ιστορίες τους. Τελειώνοντας θα ήθελα προσωπικά να ευχαριστήσω όλους όσοι έγραψαν, και πρόκειται να γράψουν, άρθρα για αυτή την σελίδα. Ειδικότερα τον Κωνσταντίνο πού έκανε την αρχή και όλους τους υπόλοιπους φίλους στην Ελλάδα και Ιταλία που θα μοιραστούν μαζί μας τις δικές τους ιστορίες και απόψεις.

series1

Σειρά 1

Maecenas sed diam eget risus varius blandit sit amet non magna. Cras justo odio, dapibus ac facilisis in, egestas eget quam.

series2

Σειρά 2

Maecenas sed diam eget risus varius blandit sit amet non magna. Cras justo odio, dapibus ac facilisis in, egestas eget quam.

series3

Σειρά 3

Ο συνεχιστής της παράδοσης των ΜΙΝΙ COOPER 'S' και των NSU TT είναι δίπλα μας. Ετοιμασμένος από τα χέρια του Ιταλού μάγου Carlo Abarth, φεύγει με 160 χλμ/ωρ. σε 11.5 δευτερόλεπτα
Περισσότερα...

series4

Σειρά 4

- LA NUOVA A112 - Αυτή ήταν η λεζάντα στο εξώφυλλο του προσπέκτους της 4ης γενιάς Α112. Και τι προσπέκτους! Ίσως το καλύτερο από όλα τα προηγούμενα και επόμενα.
Περισσότερα...

series5

Σειρά 5

Maecenas sed diam eget risus varius blandit sit amet non magna. Cras justo odio, dapibus ac facilisis in, egestas eget quam.

Gallery Thumb I

Σειρά 6

Maecenas sed diam eget risus varius blandit sit amet non magna. Cras justo odio, dapibus ac facilisis in, egestas eget quam.

series7

Σειρά 7

Η 7η ήταν και η τελευταία σειρά για το Abarth. Εμφανίστηκε στις αρχές του 1984 και έμεινε στην παραγωγή λιγότερο από έναν χρόνο. Ήταν η σειρά με τον συντομότερο κύκλο ζωής γι' αυτό και δεν υπάρχουν σήμερα πολλά αυτοκίνητα
Περισσότερα...

Ο επίλογος μιας ένδοξης και λαμπρής αυτοκινητιστικής σελίδας

Όταν τελείωσε το τέστ του μικρού Α112 όλοι συμφωνήσαμε: Ευτυχία! Ποτέ το γραφείο δεν είχε γνωρίσει τέτοιες ομηρικές μάχες για το ποιος θα πρωτοχαρεί το μικρό, θαυμάσιο παιχνίδι που μας έκανε παρέα για τρεις μέρες. Χωθήκαμε επίτηδες στην κυκλοφορία, πήγαμε στο Σούνιο σε χρόνο μηδέν, ανεβήκαμε στην Πάρνηθα, πήγαμε στο «πεδίο μας», ξαναχωθήκαμε στην κυκλοφορία. Τα αποτελέσματα σχεδόν παντού τα ίδια. Ευτυχία! Ήταν το καλύτερο μικρό αυτοκίνητο που οδηγήσαμε και πριν πείτε τίποτα για την αντικειμενικότητα μας οδηγείστε ένα. Ένα ελάττωμα μόνο θα μπορούσαμε να του καταλογίσουμε. Την κάπως υψηλή τιμή του. Όμως προσφέρει πολλά. Και το σπουδαιότερο, προσφέρει κάτι που λίγα αυτοκίνητα σου χαρίζουν τόσο έντονα. Ευχαρίστηση να το οδηγείς, να το βλέπεις, να το ακούς. Ευχαρίστηση να το έχεις

4ΤΡΟΧΟΙ τεύχος 7, Απρίλιος 1971

 

Αυτά λοιπόν έγραφαν οι 4ΤΡΟΧΟΙ στο πρώτο τέστ που έγινε στα μέσα του 1971 σε ένα απλό Α112 1ης σειράς και τα λόγια νομίζω ότι είναι περιττά. Από τότε όμως και μέχρι το 1984, την χρονιά που άρχισε πλέον η αντίστροφη μέτρηση για το Α112, πολλά είχαν αλλάξει. Η πάροδος των ετών έχοντας φέρει τεράστιες αλλαγές στην τεχνολογία, στον σύγχρονο τρόπο ζωής και γενικότερα στις ανθρώπινες ανάγκες, είχαν τοποθετήσει το αυτοκίνητο σε τελείως διαφορετικό επίπεδο σε σχέση με το 1969, την χρονιά που παρουσιάστηκε το Α112 στο σαλόνι του TORINO. Έννοιες όπως π.χ. αεροδυναμικός συντελεστής, οδηγική ευκολία αλλά και ποιότητα κατασκευής, άρχισαν την δεκαετία του ΄80 να γίνονται αρκετά της μόδας και να αποτελούν πλέον στοιχεία που οι υποψήφιοι αγοραστές της εποχής άρχισαν να αναζητούν, όπως άλλωστε συμβαίνει και στις μέρες μας με την παθητική ασφάλεια, τους αερόσακους και τα διάφορα ηλεκτρονικά βοηθήματα.
Έτσι λοιπόν εκεί κάπου στις αρχές των 80's το 127 έγινε UNO, το GOLF έγινε GOLF II, το RENAULT 5 το ίδιο, εμφανίστηκε το 205 και για να μην μακρηγορώ υπάρχουν πολλά άλλα παραδείγματα λαμπρών αυτοκινήτων που έδωσαν την σκυτάλη σε εξίσου λαμπρούς απογόνους όπως αποδείχτηκε και εκ των υστέρων.

Παρ΄ όλα αυτά όμως αν το 1985 άνοιγες ένα αυτοκινητιστικό περιοδικό, θα έβλεπες ότι στους πίνακες με τα τεχνικά χαρακτηριστικά φιγουράριζε για 15 συνεχή χρόνια ένα μικρό αυτοκίνητο που ενώ όλοι μιλούσαν για αεροδυναμική εκείνο είχε το καπό τοποθετημένο χαμηλότερα ανάμεσα σε δύο στρογγυλά φτερά. Ενώ οι άλλοι παρουσίαζαν υπερσυμπιεστές και ψεκασμούς, εκείνο είχε έναν κινητήρα προερχόμενο από το 1960 με τρία έδρανα βάσης, εκκεντροφόρο στο πλάι και διπλό WEBER. Ενώ οι άλλοι είχαν εξελιγμένες αναρτήσεις και φρένα με ABS, εκείνο είχε πίσω φύλλα σούστας και φρένα χωρίς καν υποβοήθηση. Ενώ οι άλλοι επιδείκνυαν εξελιγμένα πλαίσια και υποπλαίσια, εκείνο κοβόταν σαν κουτί από Coca Cola!
Τι ήταν όμως αυτό που έκανε τον κόσμο να θέλει το Α112 ακόμη? Απλά μέχρι και το τέλος της παραγωγής του, εξακολούθησε να είναι όμορφο και γοητευτικό. Σε όλο το φάσμα της 15χρονης πορείας του συνέχισε να έχει έντονη μοναδική προσωπικότητα και χαρακτήρα. Μπορεί να το έβλεπες παρκαρισμένο σε κάποια φτωχογειτονιά αλλά και έξω από βίλες στην Φιλοθέη και το Παλαιό Ψυχικό, στα parking των super market αλλά και στα φανάρια να κονταροχτυπιέται με διάφορα πειραγμένα "3p", "127", "Alfasud" κλπ ή ακόμη να ταπεινώνει πολύ μεγαλύτερου κυβισμού αυτοκίνητα, προς έκπληξη βεβαίως των οδηγών τους. Ήταν κατά βάση νεανικό αλλά το οδηγούσαν όλες οι ηλικίες. Το ABARTH ήταν υπεύθυνο για ατέλειωτες ώρες ονειροπολήσεων των νεαρών και των εφήβων της εποχής και έκανε αρκετούς από αυτούς να περάσουν στο πανεπιστήμιο! Ήταν τότε ένα από τα πλέον βασικά κίνητρα που έδιναν οι γονείς στα καμάρια τους (συμπεριλαμβανομένου και εμού), μη γνωρίζοντας βέβαια την σωρεία των επισκέψεων που θα επακολουθούσε στα φανοποιία κατόπιν της αγοράς. (εδώ εξαιρούμαι!) Εκτός αυτού, πρέπει να σημειώσουμε ότι είχε ιδιαίτερη απήχηση στο ασθενές φύλλο!

Γενικά το Α112 ήταν ένα αυτοκίνητο ΚΑΤΑΞΙΩΜΕΝΟ. Είχε στην πλάτη του μια λαμπρή πορεία τόσο εμπορική όσο και αγωνιστική. Με λίγα λόγια ήταν AUTOBIANCHI! Ήταν το χαρακτηριστικό μικρό, όμορφο, γρήγορο νεανικό αυτοκίνητο που απευθυνόταν σε όλους. Μέχρι σήμερα δεν έχω γνωρίσει ποτέ κανέναν που να είχε AUTOBIANCHI και να μην το νοσταλγεί όταν το θυμάται. Ήταν ένα αυτοκίνητο που δεν γινόταν να μην δεθείς συναισθηματικά μαζί του.
Δυστυχώς όμως, όπως και για τους υπόλοιπους φίλους του έτσι και για το Α112 ο αντικαταστάτης του ήταν ήδη εκεί. Μπορεί όλα τα παραπάνω να ίσχυαν, όμως τα πράγματα είχαν προχωρήσει. Ακόμη και στο θέμα των επιδόσεων το εκρηκτικό ABARTH ούτε καν για αστείο δεν μπορούσε πλέον ν' ακολουθήσει τα νεοεμφανισθέντα GTI και TURBO, ενώ ακόμα και τα απλά χιλιάρια άρχισαν πλέον να το πλησιάζουν ή ακόμη και να το ξεπερνούν σε τελική ταχύτητα.
Και έτσι εν έτη 1985 το νέο AUTOBIANCHI καταφθάνει και ονομάζεται Υ10. Ιδιαίτερα πρωτότυπο εμφανισιακά, με έντονη προσωπικότητα και εκπληκτικά εξοπλισμένο, έρχεται να επιτελέσει ένα πολύ δύσκολο έργο. Κατά την γνώμη μου όμως το Υ10 δεν ήταν άξιος διάδοχος για το Α112. Στην LANCIA είχαν αρχίσει να χάνουν τον προσανατολισμό τους. Το Α112 είχε σχεδιαστεί προτείνοντας πάρα πολλές καινοτομίες για την εποχή του. Είναι γνωστό ότι αποτέλεσε το «δοκιμαστήριο» του FIAT 127, ενός δηλαδή από τα πλέον σημαντικά αυτοκίνητα στην ιστορία της αυτοκίνησης. Άλλωστε αυτός ήταν και ο ρόλος της AUTOBIANCHI την δεκαετία του 60, να φτιάχνει δηλαδή αυτοκίνητα προπομπούς μελλοντικών μοντέλων της FIAT, έτσι ώστε να σφυγμομετρείται η αντίδραση του κοινού. (εδώ φαίνεται και η ασχετοσύνη πολλών υποτίθεται ειδικών στο χώρο του αυτοκινήτου που όταν αναφέρονται κατά καιρούς στο Α112, παρουσιάζουν ότι χρησιμοποιούσε τα μηχανικά μέρη του 127 ενώ στην ουσία το 127 λανσαρίστηκε στην αγορά δύο χρόνια αργότερα από το Α112 βασιζόμενο πάνω στα μηχανικά μέρη και τις αναρτήσεις του!). Για να γυρίσουμε όμως πάλι στο Υ10. Τυπικά λοιπόν και βάση της θεωρίας, το Υ10 θα έπρεπε να αποτελεί τον προπομπό του UNO. Καμία όμως σχέση! Το UNO υπήρξε ένα πολύ σημαντικό αυτοκίνητο και στην ουσία αυτό αποτέλεσε τον προπομπό του Υ10. Στην LANCIA είδαν την αντικατάσταση του Α112 τελείως μαρκετίστικα. Αποφάσισαν να αντικαταστήσουν ένα αυτοκίνητο με ένα προϊόν. Το Υ10 γεννήθηκε σαν προϊόν και έτσι έμεινε μέχρι το τέλος του. Ακόμη και σήμερα το νέο Υ δεν έχει μπορέσει να σταθεί στην συνείδηση των νέων αλλά και γενικότερα του κοινού, όπως το Α112 στην εποχή του. Και αυτό είναι κρίμα! Οι άνθρωποι της LANCIA είχαν στα χέρια τους ένα θησαυρό τον οποίο άφησαν ανεκμετάλλευτο ή μάλλον καλύτερα τον εξαφάνισαν όπως εξαφάνισαν και την φίρμα AUTOBIANCHI. Το Α112 θα μπορούσε να υπάρχει ακόμη, όντας βέβαια τελείως διαφορετικό και σύγχρονο αυτοκίνητο (όχι απαραίτητα σαν αναβίωση κλασσικού όπως το νέο ΜΙΝΙ). Και για να γίνω πιο σαφής πχ. Γιατί οι Γερμανοί δεν άλλαξαν ποτέ το GOLF? Διότι απλά είναι τελείως βλακώδες όταν έχεις χτίσει μια πολύ καλή βάση, να την εγκαταλείπεις και να αρχίζεις τους πειραματισμούς. Το GOLF κινείται πάνω στην ίδια φιλοσοφία εδώ και 30 χρόνια και δεν χρειάζεται να αναφερθώ στα νούμερα των πωλήσεων του. Και για να μην παρεξηγηθώ, πρώτον δεν μου αρέσει το GOLF και δεύτερον, δεν εννοώ ότι τα αυτοκίνητα δεν πρέπει να εξελίσσονται και να γίνονται συνεχώς καλύτερα. Επαναλαμβάνω ότι μιλάω καθαρά για θέμα φιλοσοφίας. Με το Υ10 οι Ιταλοί προσανατολίστηκαν στο πιο λουσάτο και πιο ποιοτικό. Καλό και αποδεκτό. Έκαναν όμως λάθος και άφησαν απ' έξω την οδηγική ευχαρίστηση του προκατόχου του καθώς και όλα τα στοιχεία εκείνα που έκαναν το Α112 τόσο μοναδικό. Κι εκεί έχασαν το τραίνο. Το 1985 παρουσίασαν το Υ10 TURBO. Όσοι το είδαν σαν αντικαταστάτη του ABARTH και το αγόρασαν, απογοητεύτηκαν. Το αυτοκίνητο ήταν τόσο απαράδεκτο που δεν έμεινε στην παραγωγή παρά ελάχιστα χρόνια. Ήταν πολύ δύστροπο και πολύ πιο αργό από τα UNO και τα RENAULT 5 TURBO. Στην συνέχεια παρουσιάστηκε το Υ10GT 1.3 μια υποτίθεται πιο ομοιογενής αλλά εξίσου αποτυχημένη έκδοση και έκτοτε τα Υ το μόνο που έχουν να παρουσιάσουν είναι διάφορους χρωματισμούς, alcantara, και άλλα ανούσια, απευθυνόμενα κυρίως στο γυναικείο φύλλο.

Γι' αυτό λοιπόν κύριοι στο TORINO, δεν ρίχνετε και μια ματιά στο τι έκαναν οι προκάτοχοί σας 35 χρόνια πριν, μπας και δούμε κι εμείς καμιά άσπρη μέρα, αλλά και εσείς ορθοποδήσετε από τον κατήφορο που σας έχει παρασύρει εδώ και τόσα χρόνια. Αφού το βλέπετε ότι BMW και AUDI δεν σας ταιριάζει αλλά και δεν μπορείτε να τα φτιάξετε. Φτιάξτε λοιπόν αυτό το οποίο γνωρίζετε μήπως και τα σήματά σας γνωρίσουν πάλι την δόξα που τους αρμόζει και ίσως δείτε και τις τσέπες σας να ξαναγεμίζουν!